Adriaan Lous, een van de hoofdpersonen in de documentaire, wordt na afloop van de premiere geinterviewd |
De documentaire schetst in grote lijnen de geschiedenis van de bedrijf, zonder dat het saai wordt. Aandacht is er vooral voor het familiegevoel, de verbondenheid van de werknemers met het toch lang niet altijd even sociale bedrijf, de trots op het eigen vakmanschap, de RSV-affaire, de staking van dertig jaar geleden en de uiteindelijke teloorgang.
Uit de verhalen van de werknemers spreekt vooral onderhuidse emotie. Daar in het hart van Vlissingen ligt een belangrijk deel van hun leven. Toch wordt de documentaire niet zwaar of sentimenteel, dankzij de soms vermakelijke archiefbeelden (er gaat nogal eens wat fout bij tewaterlatingen) en bijvoorbeeld het rode draadje met de jubileumborden van de werknemers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten