Backstage blues

Het Delta Paviljoen wordt onttakeld

Voor het lijf is het wel goed dat dit de laatste dag is van Film by the Sea, voor de geest niet. De backstage blues slaat  zondag al vroeg toe. Bij Frank Sinatra's  'And so I face the final curtain' krijg ik vaak al een brok in m'n keel en aan het einde van elk festival waar ik enigszins bij betrokken was, volgt er een klein rouwproces. Overdreven melancholie? Absoluut, maar wat doe je eraan?
De zalen bij Cinecity zitten nu nog lekker vol en straks komen er nog veel meer toeschouwers die bijvoorbeeld 'Verdwenen Trost' en 'Zeeuwse Ridders', die mooie documentaires over De Schelde en het ringrijden, komen bekijken. Maar achter de schermen wordt er al stevig opgeruimd. Het Delta Paviljoen wordt onttakeld. Daar komt vandaag geen bobo meer binnen. Film by the Sea 2010 loopt ten einde.
Poeh, hoe bestrijd je zo'n backstage blues? Lekker naar de film gaan, lijkt me het beste recept. Even geen aangrijpende verhalen meer over imponerende landschappen die bepalend zijn voor de karaktervorming, geen geworstel met trauma's uit het verleden. Dus kies ik voor een komedie en bovendien een tip uit het lijstje van Leo Hannewijk: 'The kids are all right', straks om 16.00 uur in zaal 1. Dat verdrijft vast dat triestige gevoel. Bovendien Fbts 2010 is nog lang niet afgelopen: Tot zondagavond vijf over elf  draait de allerlaatste film ('Slovenian Girl') en pas dan gaat in alle zalen het licht uit.